vorige 
[p. 15]
Modern toerisme
De reizen van heer Jurriaan
zijn opgerold en nooit verstaan,
wij moeten nieuwe vrezen leren.
Wie staat van de ene op de andere voet,
of zich langs kleine cirkels spoedt,
kan zelfs geen spoorwegramp bezweren.
De wreedheid der fatale vrouw,
het bloedig oog en 't hart in rouw,
verflensten in de folianten.
Men lacht om alles en een trein
die wegrijdt, veegt de wereld rein:
blauwe lucht en geen geestverwanten!
In zakformaat een nieuwe taal,
en uw verhaal voor mijn verhaal,
iedre dag brengt een vreemde kamer.
God geef' dat wij ons nooit verstaan!
men groet zichzelf bij 't slapen gaan,
men is wat moe, en wat bekwamer.