E. du Perron
aan
P. van Ostaijen

Gistoux, 3 oktober 19276989

Gistoux, Okt. '27

Beste P.v.O.

Zij hebben gelijk, degenen die beweren dat onze personages een eigen leven aannemen, zonder onze hulp voortbestaan en soms, op het onverwachts, ons overvallen. Aldus ging het mij met Nameno, zo onzeker in het begin van '23, zo vastberaden, ogenschijnlik, precies vier jaren later. Toen ik je het manuskript van de Terugkeer6990 zond, schreef je: Dit nieuwe opkomen en gaan past op het vorige als een twede verdieping op een eerste. Als Nameno nu voor een derde keer terugkomt, dan zal Musa wel heel oud geworden zijn, nietwaar?...6991 Het was onvoorzichtig zoiets te schrijven. Er is een soort scherts dat op sommige naturen dieper inwerkt dan de verwoedste, en zelfs de heiligste, ernst. Het was onwaarschijnlik ook dat Nameno voor een derde keer terug zou komen, maar het onwaarschijnlike, zoals je weet, gebeurt altijd.6992 En zo ben je dus min of meer schuldig aan het ontstaan van het volgende verhaal, waarvan ik alleen maar hoop dat het je niet te zeer zal tegenvallen. In tegenstelling met de twee vorige speelt het zich af binnen een etmaal, als een klassiek drama, zoals trouwens voegt aan de verminderde krachten van oudgeworden mensen.