vorige 
Groet aan Rusland
door Geert Grub.
Ik ben een kind van het oude Europa
en mijn hart groet het Jonge Rusland.
Ik ben geboren in het paradijs der kapitalisten,
maar om te wensen het nieuwe Rijk,
dat een paradijs zal zijn zonder kapitalisme,
een paradijs van Mensen!
Daarom groet ik Jong Rusland.
Mijn bloed roept om liefde en schoonheid,
want kunst en roem vullen het verleden van mijn stam
- een stam vol adel in oud Europa.
Adel is er in mij: edelheid van gevoelens,
edele smaak, edel streven.
Daarom, bewoners van de Nieuwe Wereld
die alleen onze ondeugden geërfd hebt en niets weet van adel en trots,
vrijheidsliefde en idealisme, rekenen wij niet op U voor morgen.
Wij zien de dageraad uit het Oosten komen,
waar Jong Rusland in de barensweeën ligt van de Nieuwe Tijd
lang door onze denkers en dichters, gedroomd en voorspeld.
Mijn vaderland is het paradijs der kapitalisten.
Het verdrukt mijn volk dat verhongert,
dat vergaat, ontmand en onmondig.
Het is mijn vaderland niet, want ik ben er niet vrij, niet gelijk,
word er niet geacht maar bespot en bespogen,
[p. 126]
Ik word er gedrild en bevolen,
tot koeliewerk gedoemd en tot verraad gedwongen
als ik omhoog wil komen.
Het is mijn vaderland niet, want het vermoordt mijn volk.
Zoals ik zonder vaderland geraakt ben,
kwam ik zonder god, toen ik Hem, in de personen der kerkelike prinsen
aan de zijde zag staan van machtsmisbruik, verdrukking en uitbuiting.
En in oud Europa, nu door de Nieuwe Wereld, onze ontdekking,
gekoloniseerd en in gouden ketens geklonken,
sta ik, met alle verlaten mensen een verlatene,
met alle armen een arme,
naast alle misbruikten, bedrogenen en geplunderden
in de koude nacht van een liefdeloze tijd,
en zie naar U, Jong Rusland, zie naar U,
en groet U.
En als ik nog bidden kon dan deed ik 't opdat g' uw strijd
zoudt winnen.
Maar meer dan een gebed, helpt U en ons een Daad.
Dus sla 'k de sikkel in het onkruid,
voorpostvechter in Uw strijd,
en groet U, Jong Rusland, dat de Mens bevrijdt!