[p. 1150]

Zeg mij nog niet vaarwel

 
Zeg mij nog niet vaarwel.
 
Wij hebben niet genoeg bemind
 
de beet van zout en wind.
 
 
 
Als ons de dood in deze omarming vindt
 
ruisend en vurig breekt uit de gloeiende kern
 
het lied:
 
 
 
In deze blauwe dalen
 
waarin de rozen en de nachtegalen
 
zingend elkaar beminnen,
 
hier zal het leven zingend herbeginnen.
 
 
 
o, steile plant der zinnen,
 
o, suizend vuur dat ons luid en donker doorstroomt.

Pieter G. Buckinx