vorige 
[p. 982]
Gedragslijn
Ons voegt een adieu waar een bescheiden
Maanlicht in meedoet zonder ironie.
Laat de laatste woorden ongesproken;
Laten we niet zinspelen op 't scheiden.
Doe alsof je oogen zijn geloken
Als ik steelsgewijze naar je
zie.
Zonder pathos gaan wij uit elkander
Waar het tuinpad eindigt in het gras.
Glimlach luchtig, tegen beter weten....
Spoedig vinden we elk wel weer een ander.
Doe alsof je nu al bent vergeten
Hoe dit alles bitter ernstig
was.
Eens, na jaren, zien we elkander weder
En gaan groetend aan elkaar voorbij.
Maar dit afscheid leeft dan nog in droomen:
't Leek banaal, 't was zoo verzwegen teeder.
Doe alsof je wist dat dit moest
komen....
Ga nu, snel, want anders spreken
wij.
Victor E. van Vriesland