vorige 
[p. 302]
Doodsgedichten van het Spaansche Volk
Over droomen zooals mij kwellen,
Kan ik nooit met menschen praten;
Ik zal ze de grond vertellen,
Als ik daarin word neergelaten.
De zon mag opgaan of niet -
Voor mij breekt geen dag meer aan;
't Is voor mij gedaan met het lied
Van haar op- en haar ondergaan.
Bij de muur, die ik vond gesloten,
Riep ik: ‘Moeder, kom weerom!’
Toen riep ik de maagd Maria,
Maar alles bleef stil en stom.
Van 't geklop zijn mijn handen
Mij stukgeslagen.
Nu heeft mij mijn moeder toch antwoord gegeven
Bij 't eerste dagen.
Hendrik de Vries