E. du Perron
aan
Menno ter Braak

Parijs, [7 januari 1936]

Parijs, Dinsdagavond.

Beste Menno,

Zou je Chiaro eerstdaags een f. 10, - à f. 15, - kunnen sturen? Ik sprak hem erover, en ofschoon hij het wel wat pijnlijk vond, geloof ik, hij appricieerde het toch erg. Ik zelf gaf hem deze laatste tijden een 250 frs., bij beetjes, maar verder breng ik het ook niet en het is verdomd onaangenaam hem te zien ploeteren zooals hij het nu doet. Daarbij komen allerlei lafheden van Italianen die toevallig in Parijs zijn en beloven te helpen met geld smokkelen en zoo, en die dan opeens verdwijnen zonder ièts van zich te laten hooren. Er is nu een fransche mevrouw, die in Rome woont, en die zich moediger schijnt te zullen betoonen, maar toch... Misschien heeft Malraux binnenkort werk voor Chiaro, maar in afwachting daarvan hongert hij en wordt ge-engueuleerd door de hotelierster. Hij heeft een dakkamertje in een hotel voor 25 gldn. 's maands; als hij dat opgeeft voelt hij zich heelemaal gesjochte. Hij wil dus liever weinig eten, maar dit kamertje behouden, en de ellende is dat hij nu zoowat 3 maanden ten achter is (of spoedig zal zijn). Maar iedere 100 frs. die hij de hotelierster kan geven, stemt haar zachter; dat is ongeveer de situatie. Later meer. Ik kom niet tot schrijven. Misschien ga ik eerstdaags voor Vigilance naar Holland (dit geheim houden!) en spreek dan allereerst Romein in Amsterdam. Maar het kan ook zijn dat hier niets van komt. De bijeenkomst was niet onaardig, maar verre van definitief. Een gedrukt verslag krijg je wel. Het komt er toch op neer dat ieder land eerst zichzelf moet helpen, voor de samenwerking de moeite loont. Dat is ook wel billijk! Hartelijke groeten van je

E.

P.S. Hierbij de warme winden van Kettmann terug. De Kadt over Huizinga was voortreffelijk. Over jou ratéërig en nogal dun-zuur.

Zie ook de geactualiseerde versie van het notenapparaat van de brieven-editie Van Galen Last (1962).

Origineel: Letterkundig Museum, Den Haag